بیماری گلفرزالبو یا آرنج گلف بازان وضعیتی است که در آن ناحیه آرنج، جایی که تاندون عضلات خم کننده انگشتان در ساعد به برآمدگی استخوانی داخل آرنج متصل میشود، دچار درد میشود.ممکن است درد به ساعد و مچ دست نیز گسترش یابد. آرنج گلف بازان شبیه بیماری آرنج تنیس بازان است، اما آرنج تنیس بازان در بخش خارجی آرنج رخ می‌دهد. بیماری گلفرز البو فقط به گلف بازان محدود نمی‌شود. بازیکنان تنیس و سایر ورزشکارانی که مکرر از مچ دست خود استفاده می‌کنند یا انگشتان خود را خم می‌کنند نیز ممکن است به وضعیت آرنج گلف بازان مبتلا شوند. بیماری آرنج گلف بازان نباید شما را از فعالیت‌های روزمره و یا فعالیت‌های موردعلاقه تان محروم کند. استراحت و روشهای درمانی مناسب میتواند شما را به روال عادی زندگی بازگرداند.
علائم
علائم بیماری آرنج گلف بازان می تواند شامل موارد زیر باشد:
- درد و حساسیت در ناحیه داخلی آرنج:گاهی اوقات درد به قسمت داخلی ساعد نیز گسترش می‌یابد. معمولاً درد با حرکات خاص تشدید میشود.
- سفتی و خشکی آرنج:ممکن است آرنج شما سفت شده باشد و مشت کردن انگشتان دشوار شود.
- ضعف:ممکن است دست‌ها و مچ دست ضعیف شوند.
- بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن دست:این عارضه ممکن است به یک یا چند انگشت گسترش یابد، معمولاً انگشت کوچک و حلقه را درگیر می کند.
درد آرنج گلف بازان ممکن است به طور ناگهانی یا به تدریج ظاهر شود. درد ممکن است با حرکات خاصی مانند چرخش چوب یا راکت گلف بدتر شود.
زمان مراجعه به پزشک
درصورتی‌که استراحت، کمپرس سرد (کیسه یخ) و داروهای مسکن غیر نسخه‌ای، درد و حساسیت شما را کاهش ندهند و در صورت مشاهده علائم زیر، فوراً به پزشک مراجعه کنید:
- گرم و ملتهب شدن آرنج و داشتن تب.
- عدم توانایی در خم کردن آرنج.
- تغییر شکل آرنج.
- مشکوک بودن به شکستن استخوان.
علل
بیماری آرنج گلف بازان، که با نام اپی کندیلیت داخلی نیز شناخته میشود، به علت آسیب‌دیدگی عضلات و تاندون‌هایی که مچ دست و انگشتان شما را کنترل می‌کنند، رخ می‌دهد. معمولاً آسیب‌دیدگی در اثر فشار بیش‌ازحد یا حرکات تکراری به‌ویژه حرکات مچ دست و انگشتان ایجاد میشود. بلند کردن نامناسب اجسام سنگین، پرتاب کردن و یا ضربه زدن و همچنین گرم نکردن کافی بدن قبل از فعالیت‌ها، میتواند به بیماری گلفرز البو منجر شود.
علاوه بر گلف، بسیاری از فعالیت ها و مشاغل می تواند به آرنج گلف بازان منجر شود، از جمله:
- ورزشهای راکتی :تکنیک نامناسب یاضربه شدید با راکت میتواند به تاندون ها و آرنج آسیب برساند. استفاده بیش از حد ازچرخش مچ دست و همچنین استفاده از راکت خیلی کوچک یا سنگین نیز میتواند منجر به آسیب‌دیدگی شود.
- ورزشهای پرتابی: تکنیک‌های نامناسب پرتاب در ورزش‌هایی نظیر بیس بال، پرتاب نیزه و پرتاب تیر و کمان نیز میتواند باعث بروز بیماری آرنج گلف بازان شود.
- تمرین با وزنه:تمرین با وزنه یا وزنه‌برداری به‌صورت نامناسب، مانند خم کردن مچ دست در طول تمرین عضلات دوسر بازو، میتواند بر عضلات و تاندون‌های آرنج فشار اضافی تحمیل کند.
- تکرار متداول برخی از فعالیت های خاص: هر فعالیتی که نیاز به خم و راست کردن آرنج داشته باشدمانند نقاشی، درو کردن، کار با چکش، برش چوب، استفاده از کامپیوتر، کار کردن در خط مونتاژ و پخت و پز میتواند به بیماری آرنج گلف بازان منجر شود. البته فعالیت‌هایی نظیر آشپزی متعارف یا باغبانی یک یا دو روز در هفته به گلفرز البو منجر نخواهد شد. فعالیت‌هایی که عموماً بیش از یک ساعت در روز و اغلب روزهای هفته انجام می‌شوند، میتواند شانس ابتلای به گلفرز البو را افزایش دهند.
عوامل خطرساز
در موارد زیر خطر ابتلای به بیماری آرنج گلف بازان افزایش خواهد یافت:
- داشتن 40 سال یا بیشتر.
- انجام فعالیت تکراری، حداقل دو ساعت در روز.
- چاقی.
- مصرف دخانیات.
پیشگیری
شما می‌توانید با رعایت اقدامات لازم، شانس ابتلای به بیماری آرنج گلف بازان را کاهش دهید:
- تقویت ماهیچه‌های ساعد:به کمک وزنه سبک و یا فشار توپ تنیس ساعد خود را تقویت کنید. حتی تمرینات ساده میتواند به عضلات شما کمک کند تا فشار و استرس فیزیکی ناگهانی را خنثی کنند.
- تمرینات کششی قبل از شروع فعالیت‌ها:برای گرم کردن ماهیچه‌های خود چند دقیقه قدم بزنید و یا آرام بدوید. سپس قبل از شروع تمرینات ورزشی تمرینات کششی را به‌آرامی انجام دهید.
- اصلاح فرم و حالت بدن: صرف‌نظر از نوع ورزشی که انجام می‌دهید، از مربی خود بخواهید تا فرم و نحوه انجام حرکات ورزشی شما را بررسی نماید تا از ایجاد فشار اضافه بر عضلات خودداری شود.
- از تجهیزات مناسب استفاده کنید: اگر از چوب‌های گلف قدیمی‌تر استفاده می‌کنید، آن را به چوب‌های گرافیت سبک‌تر و جدید ارتقاء دهید. اگر تنیس بازی می‌کنید، راکت با دسته کوچک یا سر سنگین میتواند خطر ابتلای به بیماری گلفرز آلبو را افزایش دهد.
- بلند کردن اشیا به روش مناسب: هنگام بلند کردن هر شیء – ازجمله وزنه‌های آزاد – مچ دست خود را سفت و محکم نگه دارید تا نیروی وارده به آرنج کاهش یابد.
- در مواقع لازم استراحت کنید،سعی کنید از آرنج خود بیش‌ازحد استفاده نکنید. در صورت بروز اولین نشانه‌های درد به دست خود استراحت بدهید.
تشخیص
بیماری گلفرز آلبو معمولاً بر اساس بررسی سابقه پزشکی و معاینه بالینی تشخیص داده میشود. برای ارزیابی درد و سفتی ممکن است پزشک به ناحیه آسیب‌دیده فشار وارد کند یا از شما درخواست کند تا آرنج، مچ دست و انگشتانتان را در جهت‌های مختلف حرکت دهید. تصویربرداری اشعه ایکس میتواند به پزشک کمک کند تا سایر علل احتمالی درد آرنج مانند شکستگی یا آرتریت را رد کند. به‌ندرت، آزمایشات تکمیلی مانند تصویربرداری MRI نیز ممکن است درخواست شود.
درمان
درمان غیر جراحی
درمان بیماری، معمولا درمان غیرجراحی است و شامل درمان های فیزیکی است.
- یخ: استفاده از کیسه های یخ بطور منظم، سه الی پنج بار در روز هر بار 20-15 دقیقه می تواند باعث کاهش درد، التهاب و تورم شود.
- استراحت: باید به آرنج استراحت داده شود تا آسیب‌دیدگی فرصت بهبودی بیابد. تا برطرف شدن درد، بازی گلف یا هر فعالیت تکراری دیگر را متوقف کنید.
- دارو: می‌توانید از مسکن‌هایی همچونایبوپروفن، ناپروکسن یا استامینوفن استفاده نمایید. با اینحال بهتر است این داروها را با مشورت با پزشک مصرف کنید.
- اسپلینت یا بریس آرنج:ممکن است پزشک استفاده از بریس را بر روی دست آسیب‌دیده توصیه کند.با استفاده از بریس در قسمت پشت ساعد می توان به کاهش علائم بیماری گلفرز البو کمک کرد. این کار باعث کاهش علایم بیماری توسط استراحت دادن به عضلات و تاندون ها می شود
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یکی از موثرترین روشهای درمانی است که برای بیماری آرنج گلف بازان وجود دارد. درمان فیزیوتراپی هر چه سریع تر شروع شود درمان موفق تر خواهد بود. برنامه ی درمانی فیزیوتراپی ممکن است شامل موارد زیر باشد :
- درمان‌های دستی:فیزیوتراپیست با استفاده از تکنیک‌های دستی، مانند حرکت دادن آرام مفصل، ماساژ بافتهای نرم و حرکات کششی آرنج، ساعد و مچ دست به کاهش درد و بازیابی کامل قابلیت حرکت عضلات کمک می‌کند.
- تحریک الکتریکی:تحریک الکتریکی عصب از روی پوست (TENS) یکی از روشهای درمان گلفرز البو است که برای تسکین درد و بهبود روند بازسازی کلاژن، استفاده میشود.
- اولتراسوند:فرستادن امواج اولتراسوند به صورت عمیق و ضربه‌ای به بافتهای آسیب دیده میتواند درد و التهاب را کاهش دهد و ترمیم بافتی را سرعت ببخشد.
- لیزر تراپی: لیزر تراپی میتواند نقش مهمی در درمان گلفرز البو ایفا کند. لیزر پرتوان میتواند تاثیر بسیار زیادی بر روی کاهش درد و التهاب و ترمیم بافتهای آسیب دیده داشته باشد.
- شاک‌ویوتراپی:درمان موثر و نوینی برای گلفرز البو است. شاک ویو پالس‌های فشاری مکانیکی است که بوسیله اپلیکاتور دستگاه به بافتهای آسیب دیده وارد می شود. این روش درمانی علاوه بر این که موجب تسکین درد میشود، دامنه حرکتی و عملکرد آرنج را نیز بهبود می‌دهد.
- تمرینات کششی و تقویتی ناحیه آسیب دیده:یک فیزیوتراپیست میتواند تمرینات ویژه‌ای را برای کشش تدریجی و تقویت عضلات ساعد تجویز نماید. چند مورد از ورزشهای مناسب برای درمان این درد عبارتنداز:
تزریق استروئید :وقتی که فیزیوتراپی موفقیت آمیز نباشد ممکن است پزشک تزریق داروهای استروئیدی را پیشنهاد دهد که برای تسکین درد در کوتاه مدت مفید است.مطالعات نشان داده است که تزریق کورتیکواستروئیددر درازمدت موثر نیست.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP): یک روش درمانی جدید که این روزها مورد استفاده قرار می‌گیرد تزریق پی‌آرپی است. در این روش مقداری از خون شما گرفته میشود، سپس در دستگاه سانتریفیوژ قرار داده میشود تا پلاسمای غنی از پلاکت آن جدا شود، سپس محلول به‌دست‌آمده در ناحیه آسیب‌دیده تزریق خواهد شد.برای ارزیابی اثربخشی این درمان، مطالعات بیشتری لازم است.
درمان جراحی
به‌ندرت ممکن است برای درمان گلفرز البو جراحی لازم شود. اگر علائم و نشانه‌های بیماری در ظرف 6 تا 12 ماه به درمان‌های غیرجراحی پاسخ ندهند، ممکن است عمل جراحی توصیه شود. روشهای جدید جراحی با حداقل تهاجم انجام میشود و جراح بافت همبند را با توجه به تصاویر سونوگرافی از ناحیه دردناک تاندون برمی‌دارد.
