سوزن خشک (Dry needling)

استفاده از سوزن خشک یک روش تهاجمی است که در آن از سوزن‌های طب سوزنی برای وارد کردن در عضلات استفاده می‌شود. استفاده از سوزن در واقع برای اثر کردن بر روی نقاط ماشه‌ای است که نقاطی حساس در عضلات اسکلتی همراه با گره‌های حساس به لمس هستند. این عمل در سطح یا در عمق عضلات انجام می‌شود. نتیجه استفاده از سوزن خشک کاهش درد و بازیابی فیزیولوژی طبیعی بافت می‌باشد.
نقطه ماشه‌ای (Trigger Point) نقطه‌ای تحریک‌پذیر در یک عضله همراه با گره‌های حساس به لمس می‌باشد که باعث دردناک شدن ان نقطه یا تیر کشیدن درد در یک الگوی مشخص در بدن می‌شود.
وارد شدن سوزن در یک عضله سالم آزردگی مختصری را باعث می‌شود ولی اگر عضله حساس شده باشد یا دچار کوتاهی باشد و یا در آن نقاط ماشه‌ای فعال وجود داشته باشد حسی شبیه به گرفتگی عضله ایجاد می‌کند.
فلسفه و تئوری سوزن خشک بر اساس نظریه‌های باستانی و طب سنتی چینی نیست. اجرای مدرن درای نیدلینگ به وسیله فیزیوتراپیست‌ها بر پایه علوم نوروآناتومی و مطالعات علمی جدید در مورد سیستم عصبی و عضلانی-اسکلتی است. گرچه هر دو از یک ابزار که همان سوزن‌های رشته‌ای نازک است استفاده می‌کنند است در طب سوزنی از نقاط خاصی برای سوزن زدن در درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها استفاده می‌شود در حالی‌که در درای نیدلینگ محل وارد کردن سوزن عضلاتی است که به تشخیص تراپیست منشاء و دلیل درد هستند و در آسیب‌های مختلف، عضلات متفاوتی مورد نظر هستند.
از سوزن خشک در آسیب‌های حاد و مزمن، سردردها، گردن درد، کمر درد، التهاب‌های تاندونی، اسپاسم‌های عضلانی، دردهای سیاتیک، درد مفاصل، آسیب‌های عضلانی، آرنج تنیس‌بازان(تنیس البو) و گلف‌بازان و آسیب‌های ناشی از استفاده زیاد از اندام‌ها می‌توان استفاده کرد.
عوارض سوزن زدن خشک چیزی بیشتر از آزردگی عضلانی و گاهی کبودی نخواهد بود.